غروب   دوستی   رنگش   طلاییست                       گر  چه  آخرش  رنج  و  جداییست.

گر  شبی   مست  به آغوش من افتی                    آن  قدر  بر لبت بوسه  زنم  کز نفس افتی

تنهاراه برای نمردن وزندگی راساختن عشق است       بهترین راه برای پایان هرعشق مرگ است. 

دوست دارم شمع باشم در دل شبها بسوزم               روشنی بخشم به عشقم، خودم تنها بسوزم .

تو تنهاآتشی هستی که خاموشت نخواهم کرد             فراموشم مکن ، فراموشت نخواهم کرد .

شادی ندارد آنکه  ندار د به  دل  غمی                     آن را که نیست عالم غم ، نیست عالمی.

چقد اسمت رو نوشتم رو تخته و سنگ؟                   چقد کشته منو، اون دو تا چشمای قشنگ.

شب  خوابید  و  از  گریه  بیدارم هنوز                      گر چه رفتی از برم، مشتاق دیدارم هنوز.

از آن آتش که درجان من است دودی ازسرم خیزد       ازآن غم که به دل دارم فغان ازپیکرم خیزد.

تودرمن آتشی هستی که خاموشت نخواهم کرد           به گلزارم گلی هستی که فراموشت نخواهم کرد.

چه  قبولم  کنی  و  چه  بگی  نمی پذ یر م                    آ نقد ر دیوونتم  من  که  بازم  واست  میمیرم.

ای دل چه کنم که فلک کرده تورااز من جدا                  از  کدام  باغ  گلی  چینم  که  دهد  بوی  تو را.

چند جمله ی زیبا در مورد عشق :

عشق:

تنها مرضی است که بیمار از آن  لذت میبرد.

عشق:

زودتر از نسیمی که بر بوستان میوزد نمود پیدا میکند

عشق:

معمولآ نوعی عذاب دردناک است ولی دور ماندن از ان مرگ است

گل من

به هر بهانه تو از من بریده ای گل من

تو ساده تر ز من و دل ندیده ای گل من

دلم به خاطر خوش باوریم می سوزد

تو چون کبوتری، اما پریده ای گل من

هیچ کس اشکی برای ما نریخت

هرکه با ما بود از ما می گریخت

چند روزی است دلم دیدنی است

حال من از این و آن پرسیدنی است

گاه بر روی زمین زل می زنم

گاه بر حافظ تفاءل می زنم

حافظ حالم را گرفت

یک غزل آمد که حالم را گرفت

ما ز یاران چشم یاری داشتیم

خود غلط بود آنچه می پنداشتیم